شرکت اینتل که در زمینه‌ی ساخت پردازنده شهرتی مثال زدنی دارد، قصد دارد
از تجربیات یکی از مدیرانش در درمان سرطان استفاده کند و شبکه‌ای ویژه را
برای درمان شخصی‌سازی شده این بیماری مهلک ایجاد کند. بیایید ببینیم فناوری
اطلاعات چطور می‌تواند در این باره مفید فایده باشد.
به گزارش سافت گذر به نقل اززومیت؛ درمان بیماری سرطان «اریک دیشمن»، یکی از مدیران شرکت اینتل 23 سال
به طول انجامید. اما روند تشخیص بیماری در او چندان ساده و سریع نبود.
دیشمن به کمک متخصصان سرطان و تحلیلگران ژنتیک سه ماهی منتظر ماند تا
بالاخره آن‌ها متوجه شدند مشکل از کجاست. پس از آن بود که فرایند درمان
آغاز شد.
وی در تازه‌ترین اظهار نظر ابراز کرده:
«الان در 47 سالگی احساس می‌کنم که از 19 سالگی سالم‌تر و شاداب‌تر هستم.»
برایان دراکر، محقق دانشگاه سلامتی و علم اورگان گفت:
«حدود 23 سال طول کشید تا توانستیم درمان شخصی شده‌ای برای اریک بیابیم و
آن را پیگیری کنیم. باید از این به بعد این کار را در مدت یک روز انجام
دهیم.»
یکی از چالش‌های مهم برای رسیدن به این هدف آن است که دانشگاه‌ها، منابع
محاسباتی لازم برای اشتراک‌گذاری داده‌ها را ندارند. به همین خاطر است که،
شرکت اینتل در حال ایجاد «سرویس ابری اشتراکی سرطان» است. شبکه‌ای که چند
دانشگاه را در بوستون و آستین تگزاس به هم وصل کرده است.
آن‌ها می‌خواهند تا سال 2020 میلادی به این هدف برسند که برنامه درمانی
افراد -همان چیزی که برای اریک دیشمن مدت‌ها به درازا انجامید- را تنها در
یک روز آماده کنند. اینتل می‌خواهد تا سال 2016، پلتفرم متن‌باز خود را در
این زمینه اجرایی کند.
در واقع «سرویس ابری اشتراکی سرطان»، بستری برای تجزیه و تحلیل دقیق
اطلاعات پزشکی است که به مؤسسات پزشکی و درمانی اجازه می‌دهد به طور ایمن،
اطلاعات ژنتیکی بیماران و تصاویر و داده‌های بالینی را با هم به اشتراک
بگذارند و داده‌ها و اطلاعات ارزشمند حیاتی افراد در اختیار همه متخصصان
امر باشد. این سیستم اجازه‌ی استفاده و تحلیل داده‌های فراوانی را از مراکز
مختلف دنیا میسر می‌کند، این در شرایطی است که حریم خصوصی و ایمنی
داده‌های این مراکز، تضمین شده است.
قرار است همه ساله میلیون‌ها نفر در دنیا -که قرار است بیش از یک میلیون
نفر آن از ایالات متحده‌ی امریکا باشد- پس از بررسی نشانه‌های بیماری، از
این مسئله اطمینان حاصل کنند که آبا مبتلا به سرطان هستند یا خیر. بدین
ترتیب دیگر نیازی به سپری کردن آزمایش‌های شیمیایی متعدد که خود تأثیر
نامطلوبی بر بدن دارد، نیست.
بالاخره یک روز می‌توانیم در 24 ساعت متوجه شویم چه چیزی در بدن ما
اتفاق می‌افتد و عامل خارجی از کجاست؛ در این روز جان مردم بیشتری از گزند
مرگ در امان خواهد بود. فناوری، مچکریم!